Аудыё:

Аудыё:

У 90-х гадах Беларускі Народны Фронт пасьпяхова супрацьстаяў “аб’яднаўчым” тэхналёгіям зьнішчэньня беларускага руху. КГБ, як звычайна, рабіў стаўку на агентуру і прапаганду. (У адрозьненьне ад Эўропы, якая спадзяецца на грошы). Дзеяньні канторы тады былі такія ж просталінейныя і прымітыўныя, як і цяпер. Яна настварала карлікавых арганізацыяў, узяла пад кантроль малыя партыі і выпусьціла лёзунг, што трэба “аб’яднаць” дэмакратычны рух. Дзеячы партыяў пачалі прапаноўваць БНФ усіх аб’яднаць, бо разам, маўляў, мы сіла. Аднак гэтыя канторскія казкі са спасылкамі на ўсходнія мудрасьці пра галінкі ды венік ня мелі ніякага эфэкту. Кожны фронтавец бачыў і разумеў няхітрую задумку “пакіраваць Фронтам” (а потым яго разваліць). Праўда, адразу выявіліся ў Фронце людзі (прытым адукаваныя), якія чамусьці ўпарта ўвесь час нічога не разумелі і клікалі аб’яднацца з маргіналамі (аж цікава было назіраць). Потым сымптомы сьцішыліся. Але толькі да таго часу пакуль у беларускую палітыку не ўмяшалася эўрабюракратыя (у супрацоўніцтве з КГБ – Ганс Вік) і не прапанавала пад узгодненыя праекты дармовыя грошы. Вось тут і пачаліся перамены, якія збочылі сьведамасьць, перакруцілі аргумэнтацыю, перамянілі саму істоту некаторых людзей.

Аудыё:

Группа делегатов Парламентской ассамблеи Совета Европы, преимущественно из стран Восточной и Центральной Европы, выступила с инициативой расследования и осуждения преступлений коммунизма на осенней сессии ПАСЕ. Декларация, подписанная 21 делегатом ПАСЕ, призывает ассамблею "продолжить оценивать и судить преступления коммунизма с юридической, моральной, политической и исторической точек зрения"

Актывістамі Беларуска-Эўрапейскага Задзіночаньня насупраць будынкаў Эўракамісіі і Рады Эўропы быў праведзены інфармацыйны пікет. Мэтай гэтага пікета было данесьці інфармацыю да палітыкаў эўраструктур і жыхароў Бруссэля пра палітычную сітуацыю ў Беларусі і пра антыканстытуцыйную ваенную аперацыю на тэрыторыі Беларусі здзейсненую расейскай ваеншчынай.

12 верасьня каля будынку ААН у Нью-Ёрку сябрамі Беларускага Моладзевага руху Амэрыкі была зладжана акцыя пратэсту супраць уводу расейскіх войскаў на тэрыторыю Беларусі.

У нядзелю 20 верасьня 2009 году а 13.30 ў царкве Сьвятога Сэрца Ісуса Хрыста (Беларуская царква) у Антвэрпане адбудзецца ўрачыстая Імша, прысьвечаная 50-годдзю сьвятарства і 75-годдзю з дня нараджэньня духовага апекуна Беларускай парафіі Сьвятога Мучаніка Язафата Полацкага і Ўваскрасеньня Хрыстовага сьвятара Язэпа Гэндрыкса (Jos Hendrickx).

Узначаліць Сьвятую Імшу біскуп-эмерыт Павал ван дэн Бэрхге, былы Атвэрпанскі ўладыка. Суслужыць яму будуць сьвятары фламандскай, беларускай і англа-афрыканскай супольнасьцяў.

У сувязі з гэтымі сьвяткаваньнямі Беларускай Грэка-Каталіцкай Літургіі сьв. Яна Залатавуснага, што звычайна штонядзелі адпраўляецца а 12-ай гадзіне, ў гэты дзень ня будзе.

Пасьля Імшы адбудзецца невялікая рэцэпцыя для ўсіх вернікаў.

Парафіяльная Рада

Аудыё:

Парафіяльная рада Беларускай Грэка Каталіцкай Царквы ў Антверпане выказвае ўдзячнасьць спадару Міколе Раманаву за ахвяраваньне беларускіх кніг у бібліятэку,што існуе пры парафіі.

Для беларусаў гораду Антвэрпан сьвяткаваньне гэтай слаўнай для кожнага беларуса даты пачалося ў Беларускай Грэка-Каталіцкай Царкве. Да беларусаў Бэльгіі зь віншавальным словам зьвярнуўся айцец Ян Майсейчык. Ён распавёў кароткую гісторыю гэтай слаўнай Перамогі, а таксама значнасьць яго для Беларусаў.

Аудыё:

У нядзелю 30 жніўня ў Беларускай Царкве ў Антвэрпане адбылося Набажэнства прысьвечанае пачатку новага навучальнага году.

Аудыё:

У нядзелю 30 жніўня Айцец мітрат Аляксандар Надсан, Апостальскі Візітатар для беларусаў у замежжы, адзначае Дзень Анела. З гэтае нагоды Беларуская Грамада ў Антвэрпапне накіравала яму свае вішаваньні:

Гэта была найбольшая палітычная перамога ў гісторыі Беларусі двух апошніх стагодздзяў, паўтарыць якую ўжо нікому ня ўдасца – бо, спадзяюся, краіна ўжо ніколі ня страціць Незалежнасьці.

У суботу, 22 жніўня 2009 г., у Браславе, пад адкрытым небам, на платформе зробленай у выглядзе карабля, размешчанай непасрэдна каля Браслаўскага Санктуарыя, была каранаваная папскімі каронамі Браслаўская Ікона Маці Божай - Валадаркі Азёраў.

Сьвятую Імшу ўзначаліў, прамовіў казаньне ды зьдзейсьніў Акт каранаваньня Архібіскуп Кёльнскі, кардынал Ёахім Майснэр.

Ва ўрачыстасьці прынялі ўдзел больш за 30 ярархаў (у значнай частцы з-за мяжы), каля 200 сьвятароў і больш за 10 тысяч вернікаў.
Прыбылі таксама прадстаўнікі Віцебскай епархіі Праваслаўнай Царквы.

Пасьля казаньня адбыўся галоўны момант усёй урачыстасьці: Кардынал Ёахім Майснэр усклаў карону спачатку на галаву Ісуса, а потым Яго Маці — Найсьвятой Багародзіцы.

Жнівень – фатальны месяц для расейскай палітыкі. Бальшыня міжнародных і ўнутраных злачынстваў Расеі былі зробленыя ў жніўні. Але для беларусаў жнівень якраз добры месяц, бо тое, што расейцу сьмерць, беларусу — воля.

25 Жніўня 1991 года ажыцьцявілася двухсотгадовая мара цэлых пакаленьняў беларускіх змагароў з расейскім заборам. У гэты гістарычны дзень пад напорам дэпутацкай Апазыцыі БНФ у Вярхоўным Савеце і пры падтрымцы тысячаў людзей на плошчы перад парлямантам была спынена дзейнасьць КПСС у нашай краіне і канстытуцыйна аб’яўлена незалежнасьць Беларусі.

Дзеяньні і заканадаўчыя ініцыятывы цяперашняй расейскай ўлады — эскалацыя напружанасьці на Каўказе, непасыланьне амбасадара на Украіну, агрэсіўны ліст Д. Мядзьведзева прэзыдэнту Украіны В. Юшчанку, антыпраўнае абгрунтаваньне магчымасьці ўвядзеньня расейскага войска на чужую тэрыторыю – усё гэта прымушае нас яшчэ раз засяродзіць увагу на антыканстытуцыйным рашэньні рэжыму Лукашэнкі пра правядзеньне расейскіх вайсковых манеўраў на Беларусі (“Захад-2009”), якія намечаныя на канец верасьня.

Аудыё:

Третья книга трилогии ПОСЛЕДНЯЯ РЕСПУБЛИКА.

У Гитлера красный флаг.
И у Сталина красный флаг.
Гитлер правил от имени рабочего класса, партия Гитлера называлась рабочей.
Сталин тоже правил от имени рабочего класса, его система власти официально именовалась диктатурой пролетариата.

Аудыё

'

Прыкра, балюча і не зразумела. Віленская арцыбіскупская курыя адмовіла ва ўсталяваньні дошкі-памяці ксяндзу Адаму Станкевічу ў касьцёле св. Мікалая ў Вільні, дзе кс. Адам служыў большую частку свайго святарскага жыцьця на беларускай мове. Усё жыцьцё за беларускасьць цярпеў зьнявагі. Спачатку ад польскіх уладаў. Нават ардынарый Віленскай архідыяцэзіі арцыбіскуп Ялбжыкоўскі не павіншаваў сьвятара сваёй дыяцэзіі ксяндза Адама Станкевіча з 25-годдзем яго сьвятарства. Пазьней – ад савецкай улады, ад рук якой загінуў у нетрах ГУЛАГа, з’яўляючыся да канца апошніх дзён адданым Апостальскаму каталіцкаму касьцёлу і верным пастырам Хрыстовым. Усё жыцьцё ён нёс Божую Праўду людзям, прапаведваў навуку Хрыста і касьцёла сваім парафіянам, за што цярпеў і загінуў. І вось сёняшні парадокс. Гэты касьцёл, якому самаахвярна служыў кс. Адам Станкевіч, у асобе кіраўнікоў Віленскай Курыі, адмовіў ўшанаваць яго памяць.

За гэты месяц-ліпень, што мінуў, цяжка знайсьці і адзначыць якую-небудзь станоўчую зьяву ў нашым палітычным і грамадзкім жыцьці. Такіх падзеяў няма ўжо даўно. Бальшыня таго, што адбываецца, ідзе на пагаршэньне. Адзначаецца паўсюдны наступ антыбеларускай рэакцыі у войску, эканоміцы, гандлі, грамадзкіх і палітычных арганізацыях. Ставяцца старыя спэктаклі пагарэлага тэатра кшталту “Пастанова 991”, здалася ў палон КГБ (нават бяз супраціву) арганізацыя “Бацькаўшчына,” прамаўляюцца фразы 30-40-гадовай даўніны, людзей гнояць у турмах, зьневажаюць за мову, у палітыцы лгуць і “абкурываюць” старую Эўропу.