Апоўдні 7 студзеня на вершаліне галоўнай гарадзкой ёлкі, усталяванай на плошчы Перамогі ў Віцебску, залунаў нацыянальны сьцяг.
Паводле мінакоў і тых гараджанаў, што прыйшлі зь дзецьмі на калядныя сьвяткаваньні або на каток, сьцяг бел-чырвона-белае палотнішча памерам ня менш як чатыры мэтры, разгарнулася побач з зоркай на версе ёлкі.
Ад часу падпісаньня пагадненьня аб Усходнім партнёрстве 7 траўня гэтага года назіралася няўхільнае ўзмацненьне рэакцыі, парушэньня правоў людзей і рэпрэсіўнай палітыкі антыбеларускага рэжыму Лукашэнкі ў Беларусі. Зьявіліся новыя палітычныя вязьні, якіх утрымліваюць без суда, пачасьціліся перасьледы настаўнікаў і іншых беларусаў за ўжываньне беларускай мовы. Пашырыліся звальненьні людзей з працы па палітычных прычынах, зачыняюцца праграмы беларускага радыё там, дзе яны ўзьнікаюць. Жорстка перасьледуецца апазыцыйная беларуская моладзь (нематываваныя арышты, зьбіваньні, пагрозы).
…За апошні месяц, які мінуў пасьля верасьнёўскага Сойму нашай народнай Партыі, на Беларусі не адбылося ніякіх станоўчых падзеяў ні ў палітыцы, ні ў культуры, ні ў эканоміцы. Гэта ўжо стала звыклым: нацыянальны рэгрэс як палітычная зададзенасьць.
Унутраная рэакцыя ў Беларусі адчувальна ўзмацнілася пасьля прыняцьця існуючага рэжыму ва Усходняе партнёрства. Гэта зьвязана з істотным адмаўленьнем Эўразьвязу ад дэмакратычных каштоўнасьцяў у адносінах з антыбеларускім рэжымам Лукашэнкі. Тут жорсткая заканамернасьць: як толькі адбываецца адмаўленьне ад дэмакратычных прынцыпаў і паслабленьне цьвёрдай пазыцыі ў дачыненьні да дыктатуры, дыктатарскія рэжымы тут жа ўзмацняюць рэпрэсіўны ціск на грамадзтва і робяцца яшчэ больш агрэсіўнымі. Дакладна такое назіралася ў 30-х гадах мінулага стагоддзя з Гітлерам. Але справа ў тым, што “чэмбэрлены” не засвойваюць гісторыю там, дзе яна не адпавядае іхнім інтарэсам. Таму гісторыя, як правіла, паўтараецца ўвесь час, толькі ў іншых абставінах.
У 90-х гадах Беларускі Народны Фронт пасьпяхова супрацьстаяў “аб’яднаўчым” тэхналёгіям зьнішчэньня беларускага руху. КГБ, як звычайна, рабіў стаўку на агентуру і прапаганду. (У адрозьненьне ад Эўропы, якая спадзяецца на грошы). Дзеяньні канторы тады былі такія ж просталінейныя і прымітыўныя, як і цяпер. Яна настварала карлікавых арганізацыяў, узяла пад кантроль малыя партыі і выпусьціла лёзунг, што трэба “аб’яднаць” дэмакратычны рух. Дзеячы партыяў пачалі прапаноўваць БНФ усіх аб’яднаць, бо разам, маўляў, мы сіла. Аднак гэтыя канторскія казкі са спасылкамі на ўсходнія мудрасьці пра галінкі ды венік ня мелі ніякага эфэкту. Кожны фронтавец бачыў і разумеў няхітрую задумку “пакіраваць Фронтам” (а потым яго разваліць). Праўда, адразу выявіліся ў Фронце людзі (прытым адукаваныя), якія чамусьці ўпарта ўвесь час нічога не разумелі і клікалі аб’яднацца з маргіналамі (аж цікава было назіраць). Потым сымптомы сьцішыліся. Але толькі да таго часу пакуль у беларускую палітыку не ўмяшалася эўрабюракратыя (у супрацоўніцтве з КГБ – Ганс Вік) і не прапанавала пад узгодненыя праекты дармовыя грошы. Вось тут і пачаліся перамены, якія збочылі сьведамасьць, перакруцілі аргумэнтацыю, перамянілі саму істоту некаторых людзей.
Актывістамі Беларуска-Эўрапейскага Задзіночаньня насупраць будынкаў Эўракамісіі і Рады Эўропы быў праведзены інфармацыйны пікет. Мэтай гэтага пікета было данесьці інфармацыю да палітыкаў эўраструктур і жыхароў Бруссэля пра палітычную сітуацыю ў Беларусі і пра антыканстытуцыйную ваенную аперацыю на тэрыторыі Беларусі здзейсненую расейскай ваеншчынай.
Гэта была найбольшая палітычная перамога ў гісторыі Беларусі двух апошніх стагодздзяў, паўтарыць якую ўжо нікому ня ўдасца – бо, спадзяюся, краіна ўжо ніколі ня страціць Незалежнасьці.
Жнівень – фатальны месяц для расейскай палітыкі. Бальшыня міжнародных і ўнутраных злачынстваў Расеі былі зробленыя ў жніўні. Але для беларусаў жнівень якраз добры месяц, бо тое, што расейцу сьмерць, беларусу — воля.
25 Жніўня 1991 года ажыцьцявілася двухсотгадовая мара цэлых пакаленьняў беларускіх змагароў з расейскім заборам. У гэты гістарычны дзень пад напорам дэпутацкай Апазыцыі БНФ у Вярхоўным Савеце і пры падтрымцы тысячаў людзей на плошчы перад парлямантам была спынена дзейнасьць КПСС у нашай краіне і канстытуцыйна аб’яўлена незалежнасьць Беларусі.
За гэты месяц-ліпень, што мінуў, цяжка знайсьці і адзначыць якую-небудзь станоўчую зьяву ў нашым палітычным і грамадзкім жыцьці. Такіх падзеяў няма ўжо даўно. Бальшыня таго, што адбываецца, ідзе на пагаршэньне. Адзначаецца паўсюдны наступ антыбеларускай рэакцыі у войску, эканоміцы, гандлі, грамадзкіх і палітычных арганізацыях. Ставяцца старыя спэктаклі пагарэлага тэатра кшталту “Пастанова 991”, здалася ў палон КГБ (нават бяз супраціву) арганізацыя “Бацькаўшчына,” прамаўляюцца фразы 30-40-гадовай даўніны, людзей гнояць у турмах, зьневажаюць за мову, у палітыцы лгуць і “абкурываюць” старую Эўропу.
Пасьля ўступленьня Беларусі ва Ўсходняе партнёрства падзеі, як і трэба было чакаць, сталі разьвівацца па горшым сцэнары. Унутраная рэжымная палітыка задушэньня ўсяго вольнага і беларускага не зьмянілася ні на каліва.
«На протяжении 10 лет мы неоднократно слышали разные версии исчезновений в Беларуси оппозиционеров, и самые чудовищные из них исходили от Лукашенко», -- заявила вдова похищенного бизнесмена и общественного деятеля Анатолия Красовского.
У цэнтры Эўрапейскай сталіцы горадзе Брусэлі насупраць будынкаў Савета Эўропы і Эўракамісіі 2-га чэрвеня адбыўся пікет, зладжаны актывістамі Беларуска-Эўрапейскага Задзіночаньня.
14 траўня 1995 году адбыўся рэфэрэндум па чатырох пытаньнях, прапанаваных А. Лукашэнкам. Наколькі ён быў легітымны?
Паводле меркаваньняў шэрагу юрыстаў, як працэдура прызначэньня, гэтак і само правядзеньне рэфэрэндуму дазваляюць казаць пра парушэньні тагачасных Канстытуцыі і законаў
Актывісты Беларуска-Эўрапейскага задзіночаньня 7 траўня пачалі галадоўку пратэсту насупраць будынка Эўракамісіі і Савета Эўропы ў Бруссэлю. Падчас акцыі будуць распаўсюджаны улёткі з інфармацыяй пра галадоўку палітзняволенага Аўтуховіча і з заклікам да эўрапейцаў праявіць салідарнасьць.
Кожны сумленны Беларус які лічыць сябе вінаватым перад сваёй Радзімай можа далучыцца да галадоўчыкаў.
Беларуская салідарнась можа перамагчы акупацыйны рэжым!'
26 красавіка 1986 году на тэрыторыі Савецкага Саюзу адбылася тэхнагенная ядзерная катастрофа. Наступствы Чарнобыльскай аварыі і сёньня працягваюць уплываць на здароўе людзей, што знаходзіліся ў зоне выпадзеньня радыёактыўных ападкаў, штучна выкліканых на загад савецкага кіраўніцтва. У выніку 70 адсоткаў тэрыторыі краіны аказаліся зонай радыёактыўнага забруджваньня. Савецкая ўлада, а потым і ўлада дыктатарскага рэжыму Лукашэнкі хавалі наступствы забруджаньня і выраблялі прадукты харчаваньня на зямлі, непрыдатнай для земляробства. Гэтымі прадуктамі й сёньня труцяць мільёны беларусаў. Расейскія ваенныя ператварылі беларускі народ ў істотаў для выпрабаваньняў.
За мяжой, якая поўніцца ад інфармацыі, стан у Беларусі ўспрымаецца мной як “трывожныя дні”. На Беларусі тым часам ранейшы маразм рэжымнага нішчэньня з той хіба розьніцай, што калі ў Менску людзі яшчэ ўпарта церпяць, то ў раёнах і абласьцях беларусу ўжо робіцца нясьцерпна: ні працы, ні заробкаў, ні пэрспэктывы і няма куды дзецца. Магчыма людзі адчуваюць, што самы сабе ўзгадавалі калгасны рэжым і яго начальніка, і няведаюць, што рабіць.
«Диктатор в любой момент может принять любое решение для спасения режима личной власти. От словесных ультиматумов Москва, как это происходит в последнее время, может перейти к конкретным действиям, и тогда Кремль попросту «загонит в угол» Лукашенко», -- считает лидер гражданской кампании «Европейская Беларусь» Андрей Санников.
Управление Верховного комиссара по правам человека ООН сегодня, 4 декабря, уведомило Ирину и Валерию Красовских о том, что 16 ноября 2008 года иск от имени Анатолия, Ирины и Валерии Красовских был зарегистрирован в Комитете по правам человека ООН, и его копия была отправлена ответчику — государству Беларусь.
Скончыліся чарговыя фальшывыя выбары ў Беларусі. Галоўны вынік: непрызнаньне выбараў. Народны байкот адбыўся. Бальшыня беларусаў не прышлі галасаваць. Выбары сфальсіфікавалі. 28-га верасьня на Беларусі прагаласавала ня болш за 30 адсоткаў выбаршчыкаў (а ў Менску яшчэ менш). Беларусы не прызнаюць гэтыя выбары за сапраўдныя. Непрызнаныя яны таксама за дэмакратычныя і справядлівыя назіральнікамі АБСЭ.
Спектакль под названием «выборы в белорусский парламент» вдохновенно играли все: и власть, и Запад, и даже оппозиция, которая согласилась на скромные выходы в мимансе, пишет Ирина Халип.
